KESER, UlviHATİP, Emine2022-06-072022-06-072014-08-07http://hdl.handle.net/20.500.11905/1046The Role of The European Union in Cyprus Conflict (1990- 2004)ABSTRACT: This study entitled “The Role of The European Union in Cyprus Conflict (1990-2004)” tries to shed light on the role of the EU in the Cyprus conflict by concentrating on the period between 1990-2004 since this was the period in which the EU has became a key factor in the conflict, culminating in 2004 when Cyprus has been a full member of the EU. As the Cyprus conflict is one of the oldest such outstanding issues in Europe this study has given some history of the island to better understand the roots and the causes of the “Cyprus Question”, particularly the role of other parties – the United Nations, United States and the United Kingdom - which has became influential in the unfolding of the conflict in Cyprus. Relations between the EU and Cyprus date back to the 1970s when the Greek Cypriots signed a custom’s union agreement between the island and the then European Economic Community (EEC). This study evaluates the issue of the membership of Cyprus in the EU from both political and legal perspectives and in this context compares the Turkish and Greek views on the EU membership of the Greek Cypriot Administration of Southern Cyprus with reference to the views of international law experts. Until the 1990s, the European Community considered that the appropriate framework for the solution to the Cyprus problem lay in the United Nations and has strongly supported the activities of the Secretary General of the Organisation which aimed at reaching a just and viable solution to the problem, on the basis of the Resolution of the United Nations. After the European Commission recognised the “Europeanness” of Cyprus and its eligibility for membership to the EU an important link between a solution to the Cyprus conflict and EU accession was established with the Greek Cypriot application for membership on 4 July 1990. Inıtıally the application raised the confidence of the international community for a new opportunity for resolution of the Cyprus problem. The EU accepted the application of 122 the Greek Cypriots for full membership as the geo-strategic location of the island in the region played a defining role in determining special interest and concern of the Union. The European Council in Corfu (1994) confirmed that Cyprus would be included in the next Enlargement round regardless of a resolution to the Cyprus problem. After this period the EU’s role in the Cyprus dispute became significantly more prominent and the Cyprus issue featured in Regular Progress Reports of the Commission and the Summit Conclusions. When Greece became a member of the then European Community in 1981, Cyprus became an important internal matter for the EC/EU, and this strengthened most of the Greek Cypriots’ resolve to seek further accommodation with the Union because possible accession of Cyprus to the EU would mean ‘Enosis’ with Greece within the EU borders. After the tendecy of other EU countries towards excluding Cyprus from any enlargement process, Greece declared that it would prevent full membership applications to the EU of any Central and Eastern European Countries. The last initiative in resolving the Cyprus conflict came from Kofi Annan, the then Secretary General of the UN, in November 2002, when he presented the so called “Annan Plan” to the two sides of the dispute in what was widely regarded as the biggest opportunity for resolution thus far. This study analyzes the positive and negative sides of the Plan and why it was rejected by Greek Cypriots. As a result Cyprus acceded to the EU in May 2004 as a divided Island. Despite the hopes of the international community, the EU accession process did not generate any strong incentives for either communities of the Island to resolve this ongoing conflict.“Kıbrıs Sorununda Avrupa Birliği’nin Yeri (1990-2004)” başlığını taşıyan bu çalışmada AB’nin Kıbrıs konusunda oynadığı role değinmektedir. Çalışmada özellikle 1990-2004 dönemine yoğunlaşılmıştır çünkü söz konusu dönemde AB Kıbrıs konusunda başta belirlediği tarafsızlığını yitirerek belirleyici bir konuma gelmiştir. Sonuçta 2004 yılında bölünmüş bir Kıbrıs AB üyesi olmuştur. Çalışmanın ilk bölümünde Kıbrıs sorununun köklerine inilmiş, nasıl ortaya çıktığı ve zaman içinde nasıl gelişme gösterdiği anlatılmaya çalışılmıştır. Bu çerçevede Kıbrıs sorununun şekillenmesinde rol oynayan BM, ABD, İngiltere faktörleri de incelenmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde Kıbrıs ile AB arasındaki ilişkilerin geçmişi incelenmiştir. Kıbrıs ile AB arasındaki ilişkiler İngiltere’nin 1961’de AET’ye tam üyelik başvurusu yapmasına paralel olarak gelişmiştir. 1970’lerde Kıbrıs Rum Kesimi AET ile Gümrük Birliği Anlaşması imzalamıştır. Çalışmada Kıbrıs’ın AB üyeliği hem siyasi yönden hem de hukuksal açıdan incelenmiştir. Bu çerçevede GKRY’nin tam üyeliğine karşı Türk ve Rum görüşleri uluslararası hukuk uzmanlarının raporları çerçevesinde karşılaştırılmıştır. Yine aynı bölümde AT/AB’nin Kıbrıs konusuna bakış açısı incelenmiştir. 1990’lara kadar Kıbrıs sorununa adil ve kalıcı bir çözüm bulabilmek için BM Genel Sekreterinin çözüm yönünde attığı adımları güçlü bir şekilde desteklemiştir. Fakat 4 Temmuz 1990 tarihinde GKRY’nin tam üyelik başvurusu üzerine Avrupa Topluluğu Kıbrıs’ın “Avrupalılığı”nı ve tam üyeliğe ehil olduğunu kabul ettikten sonra sorunun çözümü ile tam üyelik arasında bağ kurulmaya başlanmıştır. Tam üyelik başvurusunun yapıldığı dönemde uluslararası toplumda sorunun çözümleneceği yolunda bir iyi niyet oluşmuştur. Oysa ki AB Kıbrıs Rum tarafının tam üyelik başvurusunu adanın jeostratejik öneminden dolayı kabul etmiştir. AT/AB söz konusu bu önemli bölgede kendi çıkarlarını belirleyici bir konuma geleceğinin hesabını önceden yapmıştı. Çalışmanın üçüncü ve son bölümünde Kıbrıs konusunda AB’ye tam üye olan Yunanistan’ın politikası ve Annan Planı incelenmiştir. 1981 yılında Yunanistan’ın AB’ye tam üye olmasıyla birlikte Kıbrıs konusu AB’nin bir iç meselesi haline getirilmeye çalışılmıştır. Kıbrıs Rumları AB’ye tam üyeliğin aynı zamanda “Enosis” in gerçekleştirileceği anlamına geleceğini düşünmüşlerdir. Yunanistan’ın da güçlü desteğiyle Kıbrıs sorunu AB platformlarına taşınmıştır. Kıbrıs’ın tam üyeliğine AB’nin bazı ülkelerinden olumsuz sesler yükselmeye başladığında Yunanistan, veto hakkına dayanarak, Merkez ve Doğu Avrupa ülkelerinin Birliğe tam üyeliğini engelleyeceğini dile getirmiştir. Kıbrıs sorununun çözümüne yönelik bugüne kadar hazırlanmış en kapsamlı son BM planı Kasım 2002’de dönemin BM Genel Sekreteri Kofi Annan tarafından “Annan Planı” adıyla taraflara sunulmuştur. Çalışmada bu Planın olumlu ve olumsuz yanları ve neden Rumlar tarafından reddedildiği incelenmiştir. Sonuç olarak AB’ye üye olma sürecinde Kıbrıs sorununa bir çözüm bulunamamış ve Kıbrıs Mayıs 2004’te bölünmüş bir ada olarak AB’ye tam üye olmuştur.trinternational relationsThesis